'Wag na lang kaya

Alam kong mali na magbitaw ng mga salitang tila nangangako

Patungkol sa kinabukasan na inaasam makatagpo

Ngunit ano pa bang magagawa

Huli na't nasabi ko na

Tanging nagawa ay umiwas

Takbuhan ka't kumawala

Nalinawan na hindi pala iyon ang gusto

Habang maaga pa'y tigilan na ito

Akala ko kasi iba na ngayon

Pag-aakalang kaya nang panindagan

Pero katulad pa rin sa dati

Naduwag at itinanggi

Hindi naman inasahan na hahantong sa ganito

Dalawang naguguluhan na naghahanap linaw sa pagkalito

Nagkataong may pagkakaintindihan

Magkaiba nga lang ating naramdaman

Umasa sa wala

Na parang 'di nadadala

'Di mo naman talaga kasalanan

Ako'y naging tuso panandalian

Hiling ko'y mapatawad

Nang pareho na tayong makahinga nang maluwag

Real Deal

Have you ever wondered what it's like

When two destined souls collide

To be fated by the stars

That the Universe has bonded from the start

You had me at first glance

I'm already in trance

It was then that you would know

When you wish for time to simultaneously go fast and slow

I've only wished for the best

And now I'm living in my greatest

I still can't believe

My reality is so much better than my dreams

They say our pace is too fast

Before you know it I'm hoping that this would last

But let them wonder baby 

We're not here to please anybody 

We both know that it was meant to be

Although it wouldn't be easy

Just let them wonder what it's like

To have a love like ours

                           

Paano na?

Parang 'di pa rin ako makapaniwala sa bilis ng takbo ng oras. Kung iisipin mo, parang kahapon lang huli nating pagkikita. Tanda ko pa nga paano tayo nag umpisa. Magkaibigan lang tayo noon, wala naman talagang balak humigit pa doon. Lahat ng mga nangyari ay sobrang biglaan. Kailan man, walang pinagplanuhan. Nung naging tayo, walang  usapan. Basta, bigla na lang naramdaman.. Yung mga masasayang araw na pinagsamahan, lahat ng yun wala sa plano.. Yung mga away at hamunan ng paghihiwalayan na 'di mo alam ang pinanggalingan.. Hanggang sa humantong sa katapusan na 'di rin naman inaasahan. Matagal na panahon ko din pinaglaban. Para sa'yo, para sa'tin.. 'Di ko akalain nakayanan.. Ikaw kasi mismo ay matagal na palang bumitaw. Sa dami ng naisip noon, sagot sa kung bakit, wala doon. Bakit ka umayaw? Bakit pa ikaw? Bakit hindi ako makabitaw? Lumipas ang panahon, kinaya ko na. Kaya ko pala maging masaya kahit wala ka, kinaya ko din mapag-isa, higit sa lahat ay kinaya ko na rin na palayain ka. Ngayon, alam ko na kung bakit.. Kung bakit ang tagal bago kita palayain.. Natakot kasi ako na baka hindi mo kayanin. Nasabi ko pa nga; "Paano ka na, kung bibitawan kita?" Alam ko naman kasi kung gaano mo ko minahal din. Akala ko kasi na sa tagal nating nagsama, kagaya kita na magdurusa. Akala ko na kapag pinabayaan kita, na baka hindi mo alam ang susunod na gagawin. Akala ko kung iiwanan kita, ay baka hindi mo na alam saan pa pupunta. Pero ngayon alam ko na.. Ngayon, tanggap ko na.. Maluwag na sa kalooban kong sasabihin na; "Mahal, pinapalaya na kita.. Ngayong alam kong 'di ka na mag-iisa." :)